เกา เว่ย์

เกา เว่ย์ (高緯) (ค.ศ. 557–577), หรือรู้จักกันในประวัติศาสตร์ว่า ฉีโฮ่วจู่ ((北)齊後主), พระนามจีน เหรินกัง (仁綱) เป็นจักรพรรดิของราชวงศ์ฉีเหนือ ในรัชสมัยของพระองค์การปกครองของราชวงศ์ฉีเหนือตกอยู่ในการทุจริตและเสื่อมโทรมอย่างรุนแรง โดยกองทัพต้องทนทุกข์หลังจากเกา เว่ย์ สังหารนายพลหูลู่ กวงผู้ยิ่งใหญ่ ในปี ค.ศ. 572 จักรพรรดิโจวอู่ได้เปิดการโจมตีครั้งใหญ่ในปี 576 และกองกัพราชวงศ์ฉีเหนือล่มสลาย เกา เว่ย์สละบัลลังก์ให้เกา เหิง พระราชโอรส พระองค์ถูกจับขณะพยายามหลบหนีไปยังราชวงศ์เฉิน และต่อมาในปีนั้นจักรพรรดิโจวเหนือได้ประหารชีวิตพระองค์และสมาชิกเกือบทั้งหมดในราชวงศ์ของพระองค์

เกา เว่ย์

ราชวงศ์ ราชวงศ์ฉีเหนือ
พระนามเต็มรัชศก
พระนามเต็ม
รัชศก
เทียนถง (天統, Tiāntǒng) (ค.ศ. 565–569)
อู่ผิง(武平, Wǔpíng) (ค.ศ. 570–576)
หลงฮฺว่า (隆化,Lónghuà) (ค.ศ. 577)
ก่อนหน้า จักรพรรดิฉีอู่เฉิง
ครองราชย์ 8 มิถุนายน ค.ศ.565[1][2] – 4 กุมภาพันธ์ 577[1][3]
พระราชมารดา จักรพรรดินีหู พระพันปีหลวง
พระราชบิดา จักรพรรดิฉีอู่เฉิง
สวรรคต ค.ศ. 577[3]
ถัดไป เกา เหิง
ประสูติ 29 พฤษภาคม ค.ศ.556[4][1]